13 เมษายน 2549

วันที่ 13 - เล่นว่าว ลมแรง

Today's Programme

Morning Scenery of Nanhui / The Maximum Fuan Temple
AfternoonFlying Kite in Nanwan / Maobitou Park / Guanshan Sunset
EveningKenting Night Market
HotelGau Shang Ching Hotel, Kenting

วันนี้เราใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง เดินทางจาก เกาสง ไปที่ ถูลี่กง ซึ่งเป็นเหมือน ศาลเจ้าที่ใหญ่ที่สุด คุ้มครองรอบเกาะไต้หวัน ที่ถูลี่กงนี้ดังเรื่องเสี่ยงเซียมซี เซียมซีที่นี่คือเราไปไหว้พระก่อน แล้วเลือกเอาเซียมซีมาอันนึงแบบว่าไม่ต้องเขย่าเหมือนเซียมซีที่อื่นอ่ะ แล้วจากน้านเราก็ไปทำนายกับไม้คู่ โดยก่อนโยนไม้คู่ก็คิดไว้ในใจก่อนว่าอยากได้ "หงาย-หงาย", "คว่ำ-คว่ำ", หรือว่า "คว่ำ-หงาย" ถ้าลองเสี่ยงทายครบ 3 ครั้งแล้วถูกหมด (แปลว่าท่านให้สิ่งที่เราขอ) แล้วถึงจะไปเอาใบคำทำนายตามเบอร์เซียมซีที่หยิบมาได้ แต่ถ้าเสี่ยงทาย 3 ครั้งแล้วไม่ได้อย่างที่นึก ก็ไม่ต้องไปให้คำทำนาย เพราะท่านไม่ให้

แล้วที่วัดนี้มีของดีอีกอย่างก็คือ ลูกประคำที่เป็นสร้อยข้อมือกองใหญ่ (แต่ก่อนจะหยิบมาก็บริจาคให้วัดเค้าสักหน่อยนะ) เค้าบอกให้หยิบคนละอันก็พอ แล้วถ้าหยิบมาแล้วก็เอาไปวนรอบกระถางธูป3รอบ จะได้ขลังๆ

ตอนบ่ายเราไปที่ LongPan Park ที่เป็นจุดชมวิวตรงหน้าผา โอ้วมันแบบว่าสวยมั่กๆอ่ะ แล้วแบบลมแรงมากๆ เดินหัวปลิวว่อนกันเลย


อยู่ตรงนั้นแปร็บเดียว เราก็ไปกันที่ South Bay Recreation Area เพื่อนเล่นว่าวที่เราเคยระบายสีกันที่ไถจง ที่นั่นเหมือนกับบางแสน แต่เป็นชายหาดโล่งๆ ไม่มีเก้าอี้ผ้าใบ ตอนที่เราไปถึงมีเด็กนักเรียนจากไถเป่ยมาเล่นน้ำ เล่นวอลเล่บอลชายหาด แต่ว่าพวกเราอดเล่นน้ำ ทำได้แค่เล่นว่าว เหอๆ


พอเล่นว่าวเสร็จแล้ว เราไปต่อกันที่ Maobitou (เม่าปี้โถว) ซึ่งแปลว่าหวัวแมว มันเป็นส่วนที่ใต้ที่สุดของไต้หวัน เค้าว่ากันว่าวัฒนธรรมของคนไต้หวันคือว่าเวลาที่เรียนจบ ม.ปลายแล้วจะต้องมาส่วนที่ใต้ที่สุดของไต้หวัน ที่นี่สวยดีนะ แต่ไม่ค่อยมีไรให้ดูเท่าไหร่


ตอนกลางคืนเราไปพักที่โรงแรม Gau Shang Shing ซึ่งเป็นโรงแรมที่อยู่ปากทางเข้า Kenting National Park ซึ่งเป็นโรงแรมที่หรูหรา และดีที่สุดตั้งแต่อยู่มา ข้าวก็อร่อยที่สุดอีกต่างหาก

หม่ำข้าวเสร็จแล้วเราไปเดินที่ เขิ่นติงไนท์มาร์เก็ต (เขิ่นติงก็คือKentingนะ) ที่นี่ไม่ค่อยมีไรแปลกใหม่อ่ะ เพราะของทีขายส่วนใหญ่คือของที่มาจากเมืองไทยแล้วก็อินโดนีเซีย แต่ที่นี่มี Snoopy Land (ร้านขายสนุปปี้น่านแหละ) ของแพงเว่อร์ทุกอย่าง