Today's Programme | |
| Morning | To Learn the Quintessence of Chinese culture - Making Paper |
| Afternoon | To visit Central Taiwan Science Park |
| Evening | Activity of Team |
| Hotel | Crown Hotel, TaiChung |
เช้าวันนี้เราไปโรงงานทำกระดาษกัน ที่โรงงานนี้เค้ายังทำกระดาษด้วยมือทั้งหมด (ที่อื่นเค้าใช้เครื่องกันหมดแร้ว) เค้าพาเราชมโรงงานทำกระดาษซะทั่ว (ไม่กว้างหรอก) จากนั้นถึงจะพาเราไปทำกระดาษแผ่นเท่า A4 โดยกระดาษเค้ามีวิธีทำดังนี้นะคะ
- โรงงานเค้าจะเอาเยื่อไม้ไปใส่เครื่องปั่นจนเป็นขุย
- เอาขุยที่ได้จากการปั่นมากวนกับน้ำ แล้วเอาตะแกรงร่อนจุ่มน้ำขึ้นมา แล้วเขย่าตระแกรงจนน้ำหายหมด
- แกะกระดาษออกมาจากพิมพ์แล้วเอาน้ำหล่อลื่นเพื่อให้กระดาษออกมาจากพิมพ์ง่ายๆ
- รอให้กระดาษแห้งสัก 3-4 วัน (แต่ถ้าเร่งๆก็เอาใส่กระดานแล้วให้เครื่องกดทับรีดน้ำออก)
- เอากระดาษไปวางไว้บนโต๊ะรีดที่ร้อนๆ แล้วเอาแปรงไล่ลมจนกระทั่งไอน้ำหายไปหมด ซึ่งหมายความว่ากระดาษแห้งแล้ว จึงดึงกระดาษออกมา
เราทำกระดาษแผ่นๆเสร็จ เค้าพาเราไปทำพัดกระดาษ ก็ไม่ได้ทำไรมากแค่ปั๊มลายกระดาษแล้วเอากาวทาติดกับแกพลาสติก แล้วกุ๊นขอบแค่นี้แหละ ทำกันอย่างรีบๆ ไม่ค่อยงามเท่าไหร่ (แต่เมี่ยนเปาเค้าว่าสวยอ่ะ ยืมเอาไปโชว์ด้วย เหอๆ)
ตอนกลางวันระหว่างทางเราร้องคาราโอเกะเพลงจีนกัน (ตอนแรกว่าจะนอน อิอิ แต่ทนแรงใจที่เรียกร้องไม่ไหว) เค้าเปิดเพลงจีนที่พอฮัมได้เรยสนุก แต่อ่านตัวจีนไม่ออกอ่ะ เลยร้องเอาขำๆ
ตอนบ่ายเรากลับเมืองไถจง ไปหากระเป๋าใหญ่ที่เราฝากโรงแรมไว้ ไปถึงเมืองไถจงเรายังไม่กลับโรงแรมทันที แต่ไปที่ Taichung National Science Park ก่อน
ตอนแรกนึกว่าเป็นเหมือนพิพิทธภัณฑ์ แต่ปรากฏว่าเหมือนไปชม BOI หรือ Software park บ้านเรา เพราะมานเป็นแค่สถานที่ให้พวกธุรกิจ หรือนักธุรกิจใหม่มาเช่าถูกๆ ไป ผู้บรรยายเค้าบรรยายเป็นภาษาอังกฤษ(สำเนียงจีนสุดๆ) สลับกะภาษาจีน ก็ดีวะพอจะรู้เรื่องบ้าง แล้ว VDO Presentation มานก็เป็นภาษาอังกฤษ ก็ดีอ่ะ รู้เรื่องดี แต่แบบว่าเวลาถามคำถามแร้วเค้าตอบไม่ตรงประเด็นอ่ะ เข้าใจว่าเพราะภาษาอังกฤษเค้าก็ไม่ค่อยแข็งแรง แบบว่าถามว่า Benefits ของการก่อตั้ง Science park นี่คือไร เค้าก็ตอบว่า Science Park ยังไม่มีกำไร เหอๆ เลยเลิกถามเรย
ออกจาก Science Park เค้าพาเราไปที่ Taichung Metropolitan Park ซึ่งเป็นจุดชมวิวที่จะเห็นเมืองไถจงทั้งเมือง เพราะอยู่บนเนินเขา ที่นี่สวยมากๆๆ แต่มานร้อนสุดๆ เลยไม่ได้เดินไปชมอะไรไกลๆ
กลับมาถึงโรงแรมเหมยชุนอีกครั้ง คราวนี้กลับมาเห็นที่วัดเค้าเตรียมเลี้ยงโต๊ะจีน แล้วก็จัดเวที (ต้อนรับเรา อิอิ)ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอตอนกลางคืนเรากินข้าวกลับมาเก็บของในห้อง เพราะต้องจัดของลงกระเป๋าเล็กเพื่อเดินทาง 7 วัน เพราะเราจะไม่ได้เจอกระเป๋าใหญ่จนกว่าจะถึงไถเป่ย (ก็ไทเป น่านแหละแต่ขอเรียกด้วยแอ๊คเซ่นจีนนิดนึงนะ) จัดเป๋าอยู่ก็ได้ยินเสียงเพลงแด๊นซ์ เลยออกไปดูที่หน้าต่างหน้าห้อง (มันจะมองเห็นลานหน้าวัด ที่อยู่ระหว่างตึกพอดี) ปรากฏว่าไอ้เพลงแด๊นซ์เน่ย เค้าโชว์เต้นจ้ำบ๊ะ ใส่บิกินนี่ โอ้วววว หน้าวัดเน่ยนะ? แบบพวกเราก็ตื่นเต้นเด่ะ มารุมมองกานใหญ่เรย แร้วแบบเจ๊คนที่เต้นอ่ะ เค้าก็ลงมาเต้นยั่วไปทั่วตามโต๊ะต่างๆ แต่แบบผู้ชายไม่ค่อยสนใจ คงกลัวเมียอ่ะ แต่แบบแมร่งไม่เกรงใจพระ เกรงใจเจ้าเรยอ่ะ
หลังจากโชว์เค้าจบงานเลิก เราที่มองจากชั้น 4 ก็เปลี่ยนโฟกัสไปที่ชั้น 2 มีคู่วัยรุ่นหนุ่มสาวมานัวเนียกันอยู่ตรงระเบียงชั้น2 ที่มานยื่นออกมาจากตัวตึก โอ้ว ดูผู้ชายน่านมานก็นัวเนีย ผู้หญิงน่านก็ทำเป็นอ่านหนังสือเรียน แต่แบบ ก็นะ เราก็กรี๊ดกร๊าดกานใหญ่ เพราะมานนัวเนียกานใหญ่ นัวไปเนียมา สองคนน้านก็ชวนกานเข้าห้อง จบข่าว...
ตอนกลางดึกเราได้ยินเสียงเพลงจีนๆดังลั่น นึกว่ามีไรอีก เลยออกมาดูที่ระเบียง เห็นพิธีบูชาอะไรสักอย่างตอนเกือบเที่ยงคืน ไม่ได้ถามเหมือนกานว่ามานเปนไร
